De website zei: “Een geweldige tocht, dwars door Andalusië, trekken van kasteel naar kasteel te paard, zoals dat eeuwen geleden werd gedaan”. Mijn vriendin en ik waren meteen enthousiast: dit lijkt ons te gek. Zullen wij dit doen samen? Ja, echt wel. Dus snel samen een datum geprikt: het zou in de Herfstvakantie moeten worden, omdat mijn vriendin in het onderwijs werkt. En we kiezen voor een tocht van 5 dagen, 4 nachten: dat leek ons wel vol te houden. Toch?

18 oktober 2019

We vliegen vroeg vanaf Schiphol naar Malaga. Toch wel een beetje spannend, als echte Penny’s (van 55 jaar) met onze cap in de handbagage. Op Malaga wacht Cristina ons op en ze brengt ons per auto naar de stal in het uiterste zuiden van Spanje, vlak bij Gibraltar. Ze spreekt goed Engels en vertelt tijdens de autorit volop over het programma dat ze voor ons hebben samengesteld. Het klinkt meer dan goed.

Zij en haar man Ferdy specialiseren zich in endurance, polo en ruitervakanties. Ferdy is een Nederlander: dat maakt communicatie lekker handig en ook zijn manier van zorgen voor de paarden past bij ons. Ferdy zal onze gids zijn deze tocht.

De stal ligt in Nationaal Park, de Finca Alcaidesa, vlakbij de kust. Het park is 1500 hectare groot en vol wilde olijfbomen, dennen en kurkeiken. Cristina zet ons af bij de Finca Alcaidesa Cortijo, een prachtig gerestaureerde Andalusische boerderij uit 1865. Wauw, zo mooi, hele dikke witte muren en met een prachtige binnenplaats, waar we kennis maken met reuze ezel Matilda. Ooit aankomen lopen en plundert nu onze koffers als we niet oppassen, op zoek naar eten.

Na een zalige lunch op de binnenplaats, lopen we naar de stallen om kennis te maken met Ferdy en de paarden. De paarden zien er best uit. Het zijn Spaanse paarden, Arabo- of polokruisingen, volbloed Arabieren, een Akal-Teke en Palomino Lusitano.

Ferdy kiest het passende paard bij ons uit: ik krijg Gea toegewezen en mijn vriendin krijgt de palomino Caramello. In afwachting van onze reisgenoten: 4 dames uit Nederland, gaan we alvast te paard een kennismakingsrondje maken door het mega park. Als we na een uur terugkomen, zijn onze reisgenoten er ook. Als zij ook opgestegen zijn, rijden we een prachtige rit van 3 uur door de omgeving. Het is 28 graden, de zon schijnt, de omgeving is geweldig mooi en vanaf sommige bergen zie je de Middellandse zee en Gibraltar liggen. De paarden zijn goed voorwaarts, betrouwbaar en heel behendig op de rotsen. Dit is zo gaaf.

Na de rit verzorgen we de paarden en lopen moe maar voldaan naar onze finca. Even tijd om te douchen en daarna een geweldig diner op de binnenplaats.

19 oktober 2019

We vertrekken vroeg te paard richting het eerste kasteel, Castellar de la Frontera. Ca. 30 km dwars door natuurgebieden, berg op, berg af, door droge rivieren, katoenvelden, bamboe bossen, ruige vlaktes. Boven op de berg zie je aan de overkant Marokko liggen. Het ene uitzicht is nog mooier dan het andere uitzicht. Er wordt rustig gereden. De paarden zijn gewend aan de rotsige ondergrond. Voor ons is het wennen. Na 3 uur is er pauze bij een drenkplaats waar de paarden eerst verzorgd worden; ze krijgen eten en water en rust. In de zadeltassen zitten flessen drinken en een zalige lunch. Lekker even de benen strekken. Het is vandaag zonnig en 24 graden.

Na een uur vertrekken we weer: de paarden zijn er klaar voor. Richting het kasteel, dat ver boven op de berg ligt. Gieren cirkelen rond het kasteel. Een mooie tocht omhoog volgt van nog eens 3 uur. Bij het kasteel lijkt het of je terug gaat in de tijd. Het stamt uit de 14e eeuw en geeft een mooi uitzicht over de bergen, Gibraltar en de kust van Marokko. Binnen is het kasteel luxe verbouwd tot hotel. En tegen het kasteel aan is een wit dorpje gebouwd, waar je alleen lopend of te paard/ezel door heen kan. Als de paarden verzorgd zijn, eten en drinken hebben gehad, gaan ze naar een wei onder aan het kasteel. En wij mogen het kasteel bewonderen. Dani heeft gezorgd dat onze koffers al in de hotelkamer staat. We slapen in de kasteeltoren met een hele fijne regendouche. WAUW. S Avonds heeft Cristina een tapas diner georganiseerd in de huiskamer van een gezin in een van de witte huisjes naast het kasteel. Het eten is zalig.

20 oktober 2019

We zijn vroeg op en gaan na het ontbijt naar boven op het dakterras van het kasteel onze thee opdrinken. Het uitzicht is geweldig. Als het 9 u is, halen we de paarden uit de wei. Ferdy en de paardenverzorger Dani hebben de paarden al gevoerd. Dus we kunnen opzadelen en vertrekken. Eerst bergafwaarts over een 2000 jaar oude Romeinse weg richting Jimena de La Frontera. Het volgende kasteel. We rijden langs prachtige kuddes koeien, dwars door weilanden, katoen- en bonenvelden, bossen en ruige vlaktes. Bij een restaurant onderweg mogen de paarden rusten en krijgen we een zalige paella lunch geserveerd. Goed eten dat Spaanse eten. Het is vandaag zonnig en 24 graden.

Na 1,5 uur zadelen we de paarden weer op en verder gaan we, de volgende berg op naar Jimena. Het kasteel ligt majestueus boven op de berg, met weer een prachtig wit dorp er omheen. Het dorp is veel groter dan Castellar, maar net zo schilderachtig en heeft veel steilere paden. Na 3 uur rijden bereiken we Jimena. We verzorgen de paarden en Dani heeft gezorgd voor eten en drinken voor de paarden. Ze krijgen ruim hooi, flinke hoeveelheid krachtvoer (grappig Pavo sportfit, geimporteerd) en natuurlijk veel water. Ze lopen allemaal samen vannacht op een grote ‘weide’ (niet zo groen als bij ons).

Wij worden naar ons hotel gebracht vlakbij het kasteel: Casa Henrietta, een authentiek hotel (uit de 18de eeuw) met Moorse tegelvloeren en patio. En ook hier weer een zalige regendouche. Het Moorse kasteel komt uit de 8e eeuw en is een ruïne. De tijd heeft hier stil gestaan. Cristina heeft ’s avonds een tapas diner geregeld in een echt Spaans restaurant. Met handen en voeten legt de Spaanse ober ons uit wat we te eten krijgen hahaha Mijn Spaans is niet voldoende om alles te begrijpen en hij spreekt geen Engels. Het eten smaakt prima.

21 oktober 2019

Na het ontbijt snel naar de paarden. Ze hebben de nacht goed doorstaan en nadat zij hun eten op hebben, zadelen we op en vertrekken terug naar Finca Alcaidesa. Eerst rijden we nog een heel stuk over de oude Romeinse weg. Wat een raar idee, dat de Romeinen hier 2000 jaar terug ook met hun paarden overheen reden. Wij rijden ca. 3 uur door bossen en langs velden tot we bij een groene vallei zijn. Hier mogen de paarden los, rusten en groen gras eten. Ja echt, gewoon los. Haha moet kunnen, ze zijn veel te blij met het groene gras. Dani heeft een geweldige lunch tafel gedekt midden in het bos met een heerlijke lunch gemaakt door Cristina. Haha ik kan hier wel aan wennen. Als iedereen uitgerust is, vangen we de paarden en zadelen weer op. Nu nog 2 uur door het nationaal park naar de stal. De paarden hebben er zin in.

Ze ruiken stal. De tocht is prachtig, berg op, berg af en rond 16.30 u zijn we op stal. Als de paarden verzorgd zijn en gevoerd, brengt Ferdy ons naar de kust. Cristina heeft een mooi hotel op het strand geregeld. Kamer met balkon aan zee. Snel mijn badpak aan en duik in de Middellandse zee. Wel een beetje koud, maar he, je bent hier niet elke dag. Toch zo’n 110 km in het zadel gezeten de laatste dagen en niks geen spierpijn. Toch goed voor zo’n oude Penny, die normaal een half uurtje per dag rijdt.

Als de zon onder gaat, is aan de overkant in een fijn restaurant een lekker diner geserveerd. Ons afscheidsdiner. De andere 4 dames vertrekken morgenochtend al vroeg naar de luchthaven.

22 oktober 2019

Wij hebben er nog een dagje shoppen aan vastgeplakt in Malaga. Cristina brengt ons naar de luchthaven van Malaga. Als we onze koffers en handbagage in de kluis hebben gedaan, rijden we met de snelle trein in een kwartiertje naar het centrum van Malaga. Lekker shoppen en lunchen (natuurlijk) en de kathedraal van Malaga bezoeken. Rond 17u vertrekken met de trein terug naar de luchthaven en vliegen ‘s avonds terug naar Schiphol.

Wat een zalige vakantie en wat een avontuur. Ferdy, Cristina, Dani en de paarden hebben er een top vakantie van gemaakt. Niets was een probleem. Alles kon. We zeggen: een aanrader en we komen zeker een keer terug. Onze mannen kunnen hier naar hartenlust golfen of zo. Of eigenlijk zo zonder onze mannen en met de paarden………………dat is ook wel bevallen. Voor herhaling vatbaar.

Corinne K.

Wil je meer lezen over deze tocht, dat kan hier!