In 2011 maakte ze haar eerste trektocht te paard, in de bergen in Zuid-Frankrijk. Sindsdien heeft Sophie Ghysbrechts de smaak te pakken. Samen met haar dochter van 14, Laure, gaat ze als het even kan één keer per jaar op paardrijvakantie. Hoe is dat zo gekomen?

“De vrijheid, enkel met je paard in de natuur, weg van alle social media”, zegt Sophie als ze naar het antwoord zoekt. “Ik houd van korte vakanties. Direct de knop om. Da’s het beste! Het is dé manier om rust in je hoofd te krijgen!” Intussen is ze al drie keer in Spanje geweest. In het zuiden, voor stertochten vanuit een hacienda, en in het noorden, het Gredosgebergte. Maar topfavoriet van moeder en dochter is de kastelentrektocht in Andalusië van de Nederlandse Ferdy en zijn Spaanse vrouw Cristina. “Daar gaan we zeker nog eens heen. Mijn dochter vond het de absoluut beste vakantie ooit!”

Slow down
Veel stappen, wat in de bergen vaak het geval is, vindt Sophie geen straf. Het hoort voor haar bij het ‘slow down’ waar ze op paardrijvakantie naar zoekt. Maar de vakantie bij Ferdy en Cristina was juist ook een succes omdat het rijden ‘wat uitdagender was’, zegt ze. Hoezo?

Stier passeren
Sophie begint een verhaal waar de actie en humor van afspatten. “Het begon ‘s morgens met het zoeken van de paarden op het uitgestrekte domein… Een avontuur op zich. We moesten een keer een dikke stier die midden op de weg stond passeren. Ferdy heeft een wilde hengst bevrijd, die zichzelf had vastgelopen in de struiken.
Ook het regende veel en hard. Daardoor waren paden weggespoeld. Aan weerszijden waren diepe kraters ontstaan, overgroeid met struikgewas. Daar moest je dan op de een of andere manier langs. Maar Ferdy wist telkens heel rustig een oplossing te vinden.”

Modder tot aan je oksels
“We moesten ook een keer in de gietende regen door een moerassig weiland vol koeien met kalfjes. Dat betekende dat we iedere keer uit het zadel moesten. En dan gleden we weg, dus al gauw zat de modder tot onder onze oksels. Onze voeten waren dubbel zo zwaar van de zware klei die eraan bleef hangen. En dan moest je weer op de rug van je paard zien te geraken! We hebben wat afgelachen!  En als beloning kwamen we ’s avonds in een middeleeuws dorpje terecht om te overnachten in de torenkamer van het kasteel, met 14 ramen en schitterend uitzicht op Gibraltar.”

Schapenvelletje
Opmerkelijk is dat Sophie, in tegenstelling tot Laure, niet regelmatig rijdt. “Ik ben niet echt een goede ruiter”, zegt ze bescheiden. “Ik heb ooit leren paardrijden met collega’s met wie ik windsurflessen gaf. En als ik op vakantie was in Tunesië of Marokko ging ik ook altijd wel paardrijden.” Wat haar geheim is, geeft ze graag prijs: “Ik steek een schapenvelletje in mijn valies. Ideaal!”

Kamperen
De keuze van een nieuwe bestemming vinden Sophie en Laure niet eenvoudig. “Er zijn zoveel toffe reizen!” Het maakt niet uit of het een echte trektocht is of een afwisselende stertocht, een hotelreis of kampeervakantie - “Graag! Maar dan wel met goed weer.  Ik ben ooit in de Pyreneeën geweest en daar kon ik elke dag het water uit mijn botten gieten. En als je dan in een tent overnacht…” Toch is er een grens, voorlopig: Europa, waarbij het kompas vaak naar het zuiden wijst. Tot de droomreis, over enkele jaren, naar een ranch in de Verenigde Staten voor de echte cowgirlbeleving.

Dit jaar wordt het de Jura. Dat overdenkend zegt Sophie: “Morgen toch maar een dagje naar de manege. Het is geen must, maar het is wel goed!"